در جلسات روانکاوی چه مواردی بررسی می شود؟

جلسات روانکاوی یکی از روش های موثر در درمان بسیاری از مشکلات و ناراحتی ها مربوط به روان و مسائل مرتبط با آن می باشد. روانکاوی توسط زیگومند فروید در قرن نوزدهم مطرح شد و در آن به بررسی ناخود آگاه و مسائل و مشکلات مربوط به دوران کودکی فرد پرداخته می شود. از آنجایی که بخش زیادی از مغز و روان انسان را ناخود آگاه شامل می شود، بسیاری از افکار، احساسات، باورها، ترس ها و مشکلات فرد از زمان بچگی تا کنون در این بخش از ذهن جمع آوری شده و افراد به آن آگاهی ندارند و همان طور که از نام آن مشخص است، فرد بصورت ناخود آگاه از این اطلاعات در طول زندگی خود استفاده کرده و به آنها وابسته است.

بیشتر بدانید : تقویت عزت نفس از چه راه هایی امکان پذیر است؟

جلسات روانکاوی به چه صورتی پیش می رود؟

در جلسات روانکاوی به بررسی ریشه ای مشکلات و مسائل فرد پرداخته شده و درمانگر سعی دارد تا از طریق بررسی موضوعاتی که در ناخودآگاه و باورهای شخص وجود دارد، موضوعات امروزه او را درمان نماید. فرض کنید فردی در کودکی بوسیله والدین و اطرافیان بدین صورت شناخته شده است که شخصی ناتوان و بی عرضه می باشد، این باور در ناخود آگاه او ثبت شده و در بزرگسالی با این باور ذهنی که دست به هر کاری می زند، به شکست منجر می شود، زندگی می کند. در واقع جلسات روانکاوی به فرد کمک می کند تا موضوعات و مسائل کودکی خود را مطرح کرده و در آن ریشه مشکلات فعلی او از این طریق پیدا و بررسی شود و درمانگر در بیان این موضوعات به بررسی ناراحتی های فعلی فرد و نقش آن در گذشته او پی می برد.

بیشتر بدانید : مقایسه ویژگی های افراد درونگرا و برونگرا

جلسات روانکاوی چه مدت می باشد و از چه روشی در آن استفاده می شود؟

بطور معمول جلسات روانکاوی به مدت 45 دقیقه می باشد و در هفته به مدت 2 تا 4 جلسه برگزار می شود. اما تعداد جلسات ممکن است در افراد مختلف، متفاوت بوده و بسته به تشخیص درمانگر میزان جلسات تعیین می شود. همچنین در این جلسات از تکنیک های مختلفی استفاده شده که در اینجا به بررسی محبوب ترین تکنیک های بکار گرفته شده در روانکاوی می پردازیم :

تفسیر رویا : در این تکنیک از تعبیر خواب افراد برای دسترسی به ناخودآگاه آنها استفاده می شود. در واقع فروید بر این باور بود که احساسات و ایده های سرکوب شده افراد با کمک خواب به سطح خود آگاه و ذهن آنها انتقال پیدا می کنند. به همین دلیل یکی از راه های دسترسی به ناخودآگاه افراد و موضوعاتی که دسترسی به آنها امکان پذیر نمی باشد، کمک گرفتن از خواب و رویاهای شخص می باشد. با اینکه این رویاها دارای محتواهای گوناگونی بوده و اغلب تغییر می کند، اما درمانگر به بیمار کمک می کند تا درک و معنای پنهان رویای خود را بهتر درک نماید.

تفسیر : در این تکنیک روانکار به بیمار کمک می کند تا روایت ها و خاطرات شخصی خود را با جزئیات کشف کرده و به تجزیه و تحلیل آن بپردازد. در واقع درمانگر به بررسی برخی موضوعات مشترک در داستان های بیمار می پردازد. در این روش ممکن است بیمار در هنگام مکالمه خود بصورت تصادفی موضوع مهمی را فاش نماید که به آن “لغزش فرویدی” گفته می شود. در این حالت درمانگر به تفسیر کلمه یا عبارتی که بیمار بصورت سهوی ارائه داده است، می پردازد.

تداعی آزاد : در این روش درمانگر بیمار را تشویق می کند که درباره هر چیزی بصورت آزادانه صحبت کند. در واقع هر موضوعی که به ذهنش خطور می کند را گفته و درمانگر لیستی از کلمات تصادفی بیمار تهییه می کند که بیمار به سادگی و با اولین تداعی درباره آنها شروع به صحبت کرده است. در این فرآیند معمولا خاطرات سرکوب شده فرد شروع به پدیدار شدن می کند.

انتقال : در این حالت بیمار احساسات خود را که نسبت به شخصی در گذشته داشته است را، به حال منتقل می کند. این انتقال ممکن است بین درمانگر و بیمار رخ دهد که بیمار احساسات خاصی را نسبت به درمانگر داشته که در واقع مربوط به شخصی در گذشته فرد می باشد.

اهداف جلسات روانکاوی چیست؟

یکی از اصلی ترین هدف ها در این رویکرد درمانی، شناسایی افکار، احساسات، رفتارها و خواسته های پنهانی بیمار می باشد که در زندگی روزمره او منجر به بروز مشکل شده است. هدف این جلسات کمک به بیمار برای درک موضوعاتی می باشد که باعث مشکلات ریشه دار و برداشت های اشتباه در زندگی او شده است. در نهایت روانکاوی منجر به ایجاد دیدگاه تازه در بیمار شده و نگرش جدیدی را در او اعمال می کند که باعث رشد و تغییرات قابل توجهی در زندگی فرد می شود.

روند درمان معمولا با هفته ای یک بار شروع شده و میزان جلسات ممکن است به ماه ها و سال ها منجر شود. انتظار می رود که در طی این جلسات فرد دیدگاه جدیدی را نسبت به نیروهای ناخودآگاه خود پیدا کرده که منجر به بهبود وضعیت فعلی او می شود.

ممکن است جلسات درمانی در بعضی مواقع بسیار شخصی شده که فرد از صحبت کردن درباره تجربه های گذشته، روابط و یا احساسات خود امتناع کرده و یا برای او بسیار سخت باشد.

با وجود اینکه این رویکرد درمانی ممکن است گاهی سخت و بسیار طولانی باشد اما مانند هر رویکرد دیگری در حوزه سلامت روان دارای نقاط مثبت و منفی بوده و میزان موفقیت و مزایای آن به مواردی مانند ترجیحات و شدت و میزان علائم فرد بستگی دارد.