درمان اکت برای وسواس | معرفی و چگونگی

درمان اکت یکی از شیوه های نوین در درمان می باشد که برای بسیاری از اختلالات بکار برده می شود و برای وسواس نیز کمک کننده و مفید است. درمان اکت از سری درمان های موج سوم رفتارگرایی می باشد که تا قبل از آن درمان ها متمرکز بر تغییر بوده ولی در درمان های موج سوم، تمرکز از روی تغییر برداشته شده و به پذیرش رسیده است. در درمان اکت برای وسواس به فرد وسواسی کمک می شود تا افکار و احساساتش را همانگونه که هست پذیرفته و تلاشی را برای تغییر و یا عوض کردن و جایگزینی آن نداشته باشد. در این مقاله به بررسی درمان اکت در وسواس افراد می پردازیم.

بیشتر بدانید : بهترین روش برای کنترل سریع خشم

درمان اکت به وسواس فرد چه کمکی می کند؟

در درمان اکت، افراد چیزی را تغییر نداده، بلکه به آنها کمک می شود تا افکار و احساساتشان را بپذیرند. در درمان اکت بر این باورند که تلاش برای خلاص شدن و رهایی از پریشانی و اضطراب ناشی از افکار و احساسات به فرد کمکی نکرده و تنها مانند دست و پا زدن در باتلاق می ماند که هر چه او بیشتر تلاش می کند، بیشتر نیز در افکار و احساسات خود فرو می رود.

در روش درمانی شناختی رفتاری یا CBT به فرد کمک می شود تا افکار و احساسات منفی خود را شناسایی کرده و آنها را به چالش کشیده و به واقع گرایی برساند. در واقع به فرد کمک می شود تا افکار منفی خود را پاک کرده و واقعیت را جایگزین آن نماید.

همچنین در روانشناسی مثبت گرا به افراد کمک می شود که افکار منفی خود را پاک کرده و به جای آن افکار مثبت را جایگزین کرده و به آن فکر نمایند که این به معنی تغییر و جایگزینی می باشد. ولی در رویکرد درمان اکت افکار را آنقدر مهم نمی دانند که با آنها چالش داشته باشند. از نظر افراده طرفدار این نوع رویکرد، فکر تنها فکر است و احساس نیز تنها احساس می باشد و نیازی به تغییر و جایگزینی و یا به چالش کشیدن آن وجود ندارد.

پذیرش یکی از گام های مهم در درمان اکت می باشد و اگر مراجعی بعد از 20 جلسه درمانی هنوز افکار منفی اش خوب نشده است، به او می گویند که قرار نیست چیزی عوض شود و همین که بیمار بتواند با وجود افکار و احساسات منفی خود همچنان به کارهای مهم زندگی خود برسد و وقفه ای را در آن ایجاد نکند، می گویند که او در این زمینه درمان شده است.

بیشتر بدانید : تفاوت ضمیر ناخودآگاه و خودآگاه چیست؟ بررسی تفاوت و شباهت آن ها

6 فرآیند مهم در درمان اکت به چه صورت است؟

1. پذیرش : درمان اکت بر مبنای پذیرش بوده و در مقابل اجتناب می باشد و شامل شناخت کاملی از احساسات و افکارمان بوده، بدون آنکه سعی در تغییر آنها داشته باشیم. بطور مثال شخصی که دارای افکار وسواس گونه می باشد، این را یاد می گیرد که افکاری که در ذهن او است با وجود غیر منطقی و دردناک بودن آنها، اما این افکار را می پذیرد و به جای اینکه افکارمان را کنترل کنیم یا سعی در تغییر آنها داشته باشیم، تنها آنها را می پذیریم.

2. جداسازی : به معنای تغییر دادن روشی است که افکار بر روی ما تاثیر می گذارد. در این روش درمانگر به فرد کمک می کند که افکارش را به روش هایی مانند نام گذاری و یا برچسب زدن به آنها، بی اثر کرده و از آنها جدا شود.

3. ذهن آگاهی : اساس درمان اکت بر مبنای پذیرش بوده که به معنی بودن در لحظه حال و آگاه بودن از چیزی که هم اکنون در حال وقوع است. اکت نیز به فرد کمک می کند که افکار و رفتار خود را مطابق با زمان حال منطقی کرده و بیداری ذهن او را ارتقا دهد.

4. بررسی خود : در روانشناسی اکت خود را از سه بعد می بیند، خود به عنوان زمینه، خود به عنوان یک مفهوم و خود به عنوان یک فرآیندی که چهارچوب زمانی دارد. تعادل برقرار کردن بین همه جنبه های خود، از درمان های مبتنی بر پذیرش و تعهد می باشد.

5. ارزش ها : یکی از بخش های مهم درمان اکت، پایبندی اهداف بر روی ارزش ها و عقاید شخصی می باشد. ارزش ها به معنی چیزهایی می باشد که در زندگی برای هر فردی ارزشمند بوده و ارزشهای زندگی برای هر شخصی با شخص دیگر کاملا متفاوت است. پایبند بودن و متعهد بودن به ارزش ها و پیش رفتن اهداف زندگی فرد بر اساس نظام ارزشی او از اجزای مهم روانشناسی اکت می باشد.

6. اقدام متعهدانه : اکت نیز مانند رفتار درمانی های سنتی بر تداوم و هدفمند بودن روش درمانی تاکید دارد. این روش ها و تمرین ها باید مبتنی بر ارزش های فرد بوده و در راستای آن اقداماتی هدفمند صورت گیرد.

درمان اکت بر روی دامنه زیادی از مشکلات، ناهنجاری ها و اختلالات روانشناختی تاثیر گذار بوده و بکار برده می شود. بر اساس مطالعات صورت گرفته شده در این زمینه، درمان اکت که بر مبنای پذیرش و تعهد می باشد، می تواند شفای دائمی برای بسیاری از مشکلات مانند افسردگی، دردهای مزمن، روان پریشی، صرع و اختلال های اضطرابی باشد. روانشناسی اکت در ابتدا بر روی خواسته فرد از زندگی تمرکز داشته و سپس فرآیند مبتنی بر همکاری می باشد که باعث شده تا درمانگر و مراجعه کننده به یک میزان در اهداف کوتاه مدت و بلند مدت مشارکت داشته و همچنین برای آن اقداماتی را برنامه ریزی نمایند.