اعتیاد به هروئین چه عوارضی دارد؟

هروئین یک نوع ماده مخدر است که از گیاه خشخاش تهییه می شود و اعتیاد به هروئین بسیار آسان بوده و اعتیاد آوری زیادی دارد. هروئین یک پودر سفید یا قهوه ای رنگی بوده که مانند قیر سیاه و چسبناک می باشد. مصرف این ماده مخدر به دو صورت استعمال و تزریقی می باشد که در روش تزریق بسیار خطرناک است. هروئین به سرعت به مغز شخص مصرف کننده رسیده و اعتیاد به آن بسیار سریع و آسان است، بطوریکه با مصرف یک یا دو بار از آن، جلوگیری از استفاده مجدد این ماده مخدر، بسیار سخت می باشد. هروئین در بدن باعث شده که ضربان و سرعت تنفس کند شده و به همین دلیل در صورت مصرف بیش از حد آن، منجر به قطع تنفس و مرگ شخص می شود.

بیشتر بدانید : شماره موبایل مشاور ترک اعتیاد

عوارض اعتیاد به هروئین چه می باشد؟

هروئین دارای عوارض زیادی بر روی بدن می باشد که از جمله آنها به موارد زیر میتوان اشاره کرد :

بی خوابی
یبوست
مشکلات ریوی مانند ذات الریه و سل
افسردگی و اختلال شخصیت ضد اجتماعی
اختلال در عملکرد جنسی
نا منظم شدن قاعدگی زنان
آسیب به بافت و مخاط بینی در افرادی که از بینی استعمال می کنند
زخم و کبودی رگ ها برای افرادی که تزریق وریدی دارند
احتمال ابتلا به هپاتیت
به دنیا آمدن فرزند آلوده به هروئین بر اثر اعتیاد مادر

از آنجایی که اعتیاد به هروئین بسیار سریع بوده و فرد بعد از مصرف آن تجربه لذت زیادی در سراسر بدن خود دارد. اعتیاد به هروئین دارای عوارض کوتاه مدت نیز می باشد که از جمله آنها به موارد زیر میتوان اشاره کرد :

سنگین شدن دست و پا
خشک شدن دهان
پوست گرم و حالت بر افروخته
ناراحتی معده
احساس تهوع و استفراغ
خارش
به هم ریختن خواب

بیشتر بدانید : مدیریت اعتیاد در خانواده | راهکارهای مشاوره ای

نشانه های فرد دارای اعتیاد به هروئین چه می باشد؟

هروئین در بین مواد مخدر به عنوان قوی ترین ماده شناخته شده که سریع تر از سایر مخدرها بر روی بدن فرد عمل می کند. همچنین در زمان مصرف، بیشترین تاثیر بر روی بدن فرد را داشته که به راحتی فرد مصرف کننده قابل تشخیص است. از جمله این نشانه ها به موارد زیر میتوان اشاره نمود :

• کاهش وزن
• دوری از خانواده و دوستان
• تغییر در رفتار و خلق و خو
• داشتن دوستان خیالی
• خونریزی از بینی
• آثار سوزن بر بدن
• داشتن مشکلات مالی و حقوقی
• دروغگویی
• کاهش ضربان قلب و ضعیف شدن نبض
• کاهش تنفس
• از دست دادن هوشیاری

برای ترک اعتیاد به هروئین چه روش هایی وجود دارد؟

روند درمان و ترک هروئین بسته به میزان مصرف و نوع مصرف فرد دارد. فردی که در حال تجربه ترک هروئین می باشد در روز دوم ترک شدیدترین علامت های خماری را تجربه می کند. در روز سوم، شدت علائم مقداری کاهش پیدا کرده اما بیمار همچنان احساس درد، اضطراب و تحریک پذیری را تجربه می کند. اما بطور کلی شدت علائم ترک به مواردی مانند مدت زمان مصرف، میزان مصرف، نحوه مصرف، وزن، متابولیسم بدن و ژنتیک بستگی دارد.

روش ترک و درمان اعتیاد به هروئین از دو روش دارو درمانی و روان درمانی توام با هم می باشد که باید این مراحل زیر نظر پزشک و در مراکز ترک اعتیاد انجام پذیرد.

دارودرمانی : دارو درمانی از مهم ترین مراحل ترک اعتیاد به هروئین می باشد که باید زیر نظر پزشکان متخصص انجام شود. در این مرحله هدف سم زدایی و به حداقل رساندن علائم ماده مخدر در بدن می باشد. استفاده از داروهایی مانند متادون، ترامادول یا قرص ب 2 برای ترک مناسب نبوده و تنها اعتیاد جدیدی به بیمار می دهد. در حال حاضر بهترین دارو جهت سم زدایی از هروئین، بوپرنورفین و نالترکسون می باشد که این دارو ها امکان اتصال هروئین به گیرنده های عصبی مرفین در مغز را از بین می برد و این ماده مخدر بوسیله ادرار و مدفوع دفع می شود. مقدار این داروها در طول زمان سم زدایی به تدریج کاهش یافته و در نهایت به صفر می رسد. این دو دارو نقش مهمی در عدم تمایل به مصرف هروئین و علائم ترک آن دارند.

روان درمانی : روان درمانی در ترک هر نوع ماده مخدری برای بیمار نقش بسزایی داشته و از ابتلا و مصرف دوباره مواد جلوگیری می کند. همچنین روان درمانی به بیمار کمک می کند که برای شرایط جسمی و روانی که در هنگام ترک ماده مخدر با آن روبرو می شود، آمادگی لازم را پیدا نماید. در این روش بیمار با کمک روانشناس و روانپزشک، به پیدا کردن علل ریشه ای اعتیاد و مصرف مواد پرداخته و با داشتن آگاهی لازم، اراده قوی تری برای ترک همیشگی مواد پیدا می کند.
در جلسات مشاوره میتوان از مشاوره فردی، گروه درمانی و مشاوره خانواده استفاده نمود که هر کدام از آنها با کمک تکنیک ها و روش های موثری به حمایت و پشتیبانی شخص دارای اعتیاد به مواد می پردازند.

از دیگر روش های روانشناسی، درمان شناختی رفتاری یا CBT می باشد که این رویکرد درمانی یکی از موثرترین روش های درمانی بوده که با کمک ابزارهای مختلفی مانند هنر، موسیقی، یوگا، مدیتیشن و آموزش های رهبری و ارتباطی به درمان بیماران می پردازد. البته کلیه این روش های درمانی نیاز به استفاده همزمان از درمان های دارویی داشته و در کنار آنها این روش ها از اثربخشی مناسبی برخوردار است. همچنین استفاده از روش های دارویی به تنهایی موثر نبوده و خطر بازگشت دوباره شخص به مواد مخدر را بیشتر می کند.