کم توجهی چه تاثیری بر روی نوجوانان می گذارد؟

کم توجهی والدین به فرزندان در دوران نوجوانی می تواند منجر به آسیب های جبران ناپذیری شده و به همین دلیل این موضوع از اهمیت زیادی برخوردار است. نوجوانان در سنین بلوغ و با ایجاد بحران نوجوانی درگیر مسائل و مشکلات روحی، فیزیکی و اجتماعی شده که ناشی از تغییرات هورمونی بر بدن و ظاهرشان است. در چنین مواقعی ممکن است والدین به دلیل داشتن مشغله های بالا در زمینه کار، مشکلات مالی و مسائل روزمره، زمان و وقت کافی را در اختیار فرزندان خود قرار ندهند و این موضوع منجر به فاصله گرفتن نوجوان از آنها شده و کم توجهی به او را به همراه دارد. در این مقاله به بررسی آثار مخرب ناشی از این کم توجهی در دوران نوجوانی می پردازیم.

بیشتر بدانید : بحران نوجوانی چیست؟ تاثیر آن بر دخترها و پسرها

کم توجهی به نوجوانان چه تاثیراتی دارد؟

ایجاد یک رابطه امن و سالم بین والدین و فرزند در زمان نوجوانی بیش از هر موقع دیگری دارای اهمیت است، چرا که این موضوع باعث شده تا فرزندتان مانند یک دوست شما را دانسته و مسائل، مشکلات و همچنین تصمیم گیری هایش را با شما در میان گذارد. کم توجهی می تواند در این دوران عواقب بدی را به دنبال داشته و منجر به ضعیف شدن رابطه فرزند با والدین شود. همچنین از جمله اثرات توجه داشتن به فرزند میتوان به داشتن شخصیت قوی و دارای عزت نفس بالا اشاره کرد. نوجوانی می تواند نقطه عطفی در زندگی همه افراد بوده که آنها را برای زندگی در بزرگسالی و چالش های پیش روی آن، آماده می کند.

آثار کم توجهی والدین به فرزندان چه می باشد؟

کم توجهی والدین به فرزندان منجر به بروز تغییراتی در رفتار و خلق و خوی نوجوان شده که از جمله آنها میتوان به موارد زیر اشاره کرد :

• انزوا و گوشه گیری
• افسردگی و ایجاد اختلالات روحی
• حس نا امنی و بی پناهی
• خودزنی و آسیب رساندن به بدن خود
• عصبانیت و پرخاشگری
• حس گناه و شرم
• احساس پوچی و بی ارزشی
• عدم اعتماد به دیگران
• نداشتن احساس صمیمیت با دیگران
• تمایل به مصرف مواد مخدر، الکل و سیگار
• مشکل در پیدا کردن دوست
• تکانشی بودن و عدم کنترل احساسات

بیشتر بدانید : دلایل کمبود اعتماد به نفس در نوجوانان چیست؟

راهکارهای توجه و درک فرزند در دوران نوجوانی چه می باشد؟

شنونده خوب بودن را تمرین کنید : در اولین اقدام برای درک و جلوگیری از بی توجهی به نوجوان خود نیاز است تا شنونده خوبی باشید. شنونده خوب بودن بدین معنا نیست که تنها حرف های او را بشنوید، بلکه نیاز است تا در کنار آن بدون قضاوت و دادن حس عذاب وجدان به فرزندتان به صحبت های او گوش کرده و در کنار این موضوع درک و همدلی کافی داشته باشید. در این دوران نیاز است تا از صبوری و انعطاف پذیری بیشتری برخوردار بوده و او را در موقعیت ها مختلف درک نمایید. در این زمینه به افکار، احساسات، دغدغه های ذهنی، بلند پروازی ها، آرزوها و خواسته های فرزندتان با دقت گوش کرده و حتی اگر این موضوعات از نظر شما پیش پا افتاده و یا غیر ممکن است نیز به حرف های او اهمیت دهید و با بی تفاوتی از کنار آن رد نشوید.

این نکته را در نظر داشته باشید که فراهم کردن احتیاجاتی مانند زندگی خوب، مدرسه خوب، غذا و رفاه خوب و همچنین لوازم تحصیلی به معنای داشتن ارتباط خوب و موثر با فرزندتان نمی باشد و نیاز است تا در این زمینه نیازهای عاطفی او را درک کرده و به آن توجه نمایید.

با نوجوان خود درک و همدلی داشته باشید : همانطور که پیش تر اشاره کردیم داشتن درک و همدلی در این سنین برای فرزند شما بسیار مهم بوده و نشان دهنده میزان اهمیت شما به او می باشد. سعی نکنید تا فرزند خود را وادار کنید که زندگی نزیسته شما را انجام داده و آرزوهای شما را برآورده نماید. این موضوع باعث فاصله بیشتر شما با فرزندتان می شود. گاهی والدین این طرز فکر را دارند که چون فرزند خود را به دنیا آورده اند، مالک همیشگی آن نیز می باشند و مانع از ایجاد استقلال فکری و زیستی فرزندشان می شوند. البته این استقلال در دوران نوجوانی به میزان کمتری بوده و به مرور بیشتر می شود، اما تصور اینکه فرزند شما باید در تمامی موقعیت ها و سنین زندگی خود بصورت صد در صد تحت کنترل و نظارت شما باشد، تصور اشتباهی بوده و منجر به آسیب های زیادی به هویت فرزندتان می شود.

در سنین نوجوانی درک کردن احساسات فرزندتان در مورد موضوعات و مسائلی که برایش پیش آمده است بسیار مهم و حیاتی می باشد. شاید این مشکلات از نظر شما ساده و بی اهمیت باشد، اما برای فرزندتان از اهمیت زیادی برخوردار بوده و نیاز است تا در این زمینه خود را به جای او قرار داده و از زاویه دید او به موضوع نگاه کنید. در این زمینه سعی کنید همفکری مناسب با سن و موقعیت او ارائه دهید و این موضوع را در نظر داشته باشید که درک درست شما از فرزندتان باعث شده تا او با شما رابطه صمیمانه و امنی را برقرار نماید.

شما می توانید با توجه کردن به فرزند خود، علاوه بر برطرف کردن نیازهای عاطفی او، رابطه دوستانه و محکم تری را با فرزندتان برقرار کرده که منجر به بهتر گذر کردن از دوران نوجوانی و بحران های ناشی از آن می شود. همچنین در این دوران از آسیب های اجتماعی و روحی به دور مانده و می تواند آینده بهتر و موفق تری را در آینده و دوران بزرگسالی برای خود ایجاد نماید.