شیوه تشکیل شخصیت مستقل در کودکان چگونه می باشد؟

شخصیت مستقل در کودک بستگی به شیوه تربیت والدین داشته و پدر و مادرها ممکن است با بعضی از رفتارها و باورهای غلط، منجر به وابسته شدن کودک به خود شده و مانع از شخصیت مستقل کودک شوند. این موضوع منجر به این شده که کودک تا بزرگسالی و سنین بالاتر نیز به حضور پدر و مادر وابسته بوده و نتواند به تنهایی از عهده کارهایش، بر آید. شخصیت مستقل کودک برای آینده او نیز بهتر بوده و با حضور در جامعه می تواند از پس خود و زندگی اش بر آمده و به خوبی با چالش های آن کنار بیاید. رفتار کودک مستقل به معنای سرکشی او نبوده و اتفاقا بر خلاف دیدگاه عموم، نشان از توانایی های کودک در انجام کارهای خود دارد.

بیشتر بدانید : با وابستگی بیش از حد کودک چکار کنیم؟

به چه روش هایی می توان شخصیت مستقل در کودکان ایجاد نمود؟

کودک بصورت ذاتی و طبیعی نیاز به وابستگی به پدر و مادر داشته و این وابستگی باید از سمت والدین کنترل شود، در غیر اینصورت وابستگی زیاد، منجر به سلب آسایش خانواده می شود. در واقع نداشتن شخصیت مستقل در کودک، یک ظلم به خود و کودکتان می باشد. برای ایجاد شخصیت مستقل در کودک خود نیازمند راهکارهای تربیتی بوده که در ادامه به بررسی هر کدام از آنها می پردازیم :

1. از انجام همه کارها دوری کنید  : والدین بصورت معمول عادت دارند تا همه کارها را خودشان برای فرزندشان انجام دهند، اما این کار درست نبوده و از همان زمان کودکی باید به فرزندتان یاد دهید تا خودش بتواند از پس کارهایش برآید. اما برای داشتن شخصیت مستقل فرزندتان و انجام کارهایش باید ابتدا به او آموزش دهید که به چه صورتی آن کار را انجام دهد و درباره انجام آن کار هر گونه سوالی برایش پیش آمد، نیاز است تا شما آن را با صبر پاسخ دهید. این مستقل بودن به فرزندتان اعتماد به نفس بیشتری نیز می دهد.

2. سه موضوع را فراموش نکنید : برای ایجاد شخصیت مستق در فرزندتان نیاز است تا به یاد داشته باشید که به او عشق بورزید، احترام بگذارید و در این راه صبور باشید. این سه موضوع در کنار هم باعث شده تا فرزند شما راحت تر بتواند به سوی تجربه های جدید رفته و وقتی مورد حمایت و توجه شما باشد و در این راه به انتخابش احترام گذاشته و در برابر اشتباهاتش صبور باشید، او از تجربه های جدید ترسی نداشته و به سمت مواجه شدن با آنها می رود.

3. آموزش مهارت های زندگی : سعی کنید که به کودک خود آموزش مهارت های درست زندگی کردن را بیاموزید. این کار باعث شده تا او از سنین پایین با این موضوعات آشنا شده و در سنین بالاتر دچار مشکل در زندگی شخصی خود نشود. می توانید بسته به سن فرزندتان این آموزش ها را انجام داده و تا جایی پیش روید که منجر به خطری برای او نشود. مثلا در سنین کم از لباس تا کردن، جمع کردن اتاق، پس انداز کردن پول هایش و شستن ظرف ها شروع نمایید.

4. دادن مسئولیت کارها : مسئولیت دادن به فرزندتان باعث شده تا او شخصیت مستقل پیدا کرده و اعتماد به نفس او محکم تر و قوی تر شود. دادن مسئولیت انجام کارها را می توانید با انجام کارهای ساده و بی خطر شروع نمایید و حتما در مرحله اول به یاد داشته باشید که به زبان ساده، تمامی مراحل انجام کار را برای کودک خود توضیح دهید. مانند سپردن یک کار خانه به کودک. شما می توانید با بزرگ تر شدن کودک، مسئولیت های بیشتر و مهمتری را به او واگذار نمایید.

بیشتر بدانید : هدف از تربیت فرزند چیست | روش های تربیت اخلاقی

چه روش های آموزشی به بهتر شدن شخصیت مستقل کودک کمک می کند؟

کودک را تشویق نمایید : یکی از بهترین راه ها برای انگیزه دادن برای ادامه این راه، تشویق کردن کودک می باشد. سعی کنید در هر کاری که کودک در جهت مستقل شدن خود انجام می دهد، او را تشویق نمایید. تشویق کردن منجر به بالا رفتن اعتماد به نفس کودک شده و باعث می شود تا کارهایش را بتواند به تنهایی انجام دهد.

اجازه اشتباه کردن به او بدهید : کودک شما ممکن است مرتکب اشتباهات مختلفی شده و این موضوع اجتناب ناپذیر است. اشتباه کردن در هر سنی وجود داشته و چیزی که مهم است نوع مواجه افراد با این اشتباهات می باشد. چیزی که برای ایجاد شخصیت مستقل در کودک شما اهمیت دارد این است که در هنگام مواجه شدن با اشتباهات کودکتان، به او توانایی هایش را یادآور شده و بابت آنها به کودک خود افتخار نمایید. سعی کنید اشتباهات کودکتان را بپذیرید و بابت آن حسی بدی به او نداده و همچنین او را نا امید و ناتوان نکنید. در مواقعی که اشتباهی می کند او را سرزنش نکنید و صدای خود را بالا نبرید، به جای آن به او یادآور شوید که از پس هر کاری بر آمده و اشتباه کردن نیز بخشی از فرآیند یادگیری می باشد.

به او استقلال بدهید : برای داشتن شخصیت مستقل در کودکتان، به او فضا داده تا تجربیات جدید و تازه ای داشته و محیط خود را کشف نماید. ایجاد فضا و استقلال کافی به فرزندتان باعث شده تا او به تنهایی به مواجه با موضوعات پرداخته و برای کارهای پیش رو فکر کرده و برنامه ریزی نماید. در برخی از مواقع به او فضایی را اختصاص دهید تا به تنهایی حضور داشته و بتواند خودش از پس کارهای پیش رویش بر آمده و با چالش های آن مواجه شود.