اسکیزوفرنی چیست؟ دلایل ایجاد و علائم آن چه می باشد؟

اسکیزوفرنی چیست؟ از بیماری های مربوط به سلامت روان می باشد که با اختلال در تفکر همراه بوده و فرد علائم متفاوتی را از خود بروز می دهد. اسکیزوفرنی معمولا در اواخر دوران بلوغ و یا اوایل بزرگسالی در شخص ظاهر می شود. این بیماری بر روی تفکر، احساس، گفتار و سایر زمینه های زندگی فرد تاثیر گذاشته و بر فعالیت های روزمره و تعاملات اجتماعی او موثر است. البته این بیماری بسیار غیر معمول و کم بوده اما متاسفانه تاثیرات عمیق و زیادی بر زندگی فرد و اطرافیان او دارد.

بیماری اسکیزوفرنی معمولا در مردان زودتر از زنان بروز پیدا می کند و ممکن است در بعضی از مواقع از دوران کودکی شخص، نشانه های آن مشخص شود. اما بطور معمول در اواخر نوجوانی و اوایل 30 سالگی ظاهر می شود. نشانه های بیماری بصورت ناگهانی بروز پیدا کرده و یک بیماری مادام العمر می باشد. اما می توان با روش های درمانی آن را مدیریت نمود. در این مقاله قصد داریم به علل و نشانه های اسکیزوفرنی بپردازیم.

بیشتر بدانید : مشکلات زندگی با افراد دارای اختلال شخصیت

اسکیزوفرنی چیست و دارای چه علائمی می باشد؟

اسکیزوفرنی در افراد به صورت های مختلفی ظاهر شده، اما علائم شایع آن شامل موارد زیر است :

• توهم و روان پریشی
• صحبت های گیج کننده که قابل فهم برای دیگران نمی باشد
• عدم توانایی در بیان احساس
• مشکلات تمرکز
• کمبود در انگیزه
• عدم توانایی بیان در چهره

اما ممکن است قبل از بروز بیماری شخص دارای چنین علائمی باشد :

مشکل در تمرکز و عدم تمرکز
بی نظم بودن
عصبی شدن

سایر علائم شایع در بیماری اسکیزوفرنی

بیماری اسکیزوفرنی دارای علائم مختلفی در افراد گوناگون بوده که از جمله آنها میتوان به موارد زیر نیز اشاره نمود :

1. داشتن هذیان : در چنین مواقعی شخص فکر می کند اتفاقی می افتد که هیچ دلیلی برای آن وجود ندارد. مانند اینکه فکر می کند شخصی او را تعقیب می کند یا او دارای توانایی فوق العاده ای است. ممکن است این افراد این تصور و باور را داشته باشند که شخصی او را تعقیب می کند.

2. توهم داشتن : در برخی از افراد دارای اسکیزوفرنی، توهم داشتن شایع بوده که معمولا آنها صداهایی را حس می کنند که می شوند. توهم می تواند سایر حواس این افراد را نیز تحت تاثیر خود قرار دهد و آنها احساس کنند چیزی را می بینند، حس می کنند و یا بویی را متوجه می شوند که هیچ کدام از آنها وجود ندارد.

3. گفتار نا مفهوم و گیج کننده : داشتن صحبت ها و تفکرات نا مربوط و بدون منطق از دیگر نشانه های این بیماری می باشد که شخص از موضوعی به موضوع دیگر رفته و مفهوم این صحبت ها دشوار می باشد. همچنین مشکلاتی در درک و حافظه این افراد نیز ممکن است وجود داشته باشد.

این موضوع را در نظر داشته باشید که تمامی این موارد برای شخصی که به اسکیزوفرنی مبتلا می باشد عادی بوده و درک نمی کند که این موضوعات وجود خارجی ندارند. آنها بصورت عینی و واقعی این موارد را احساس می کنند و به همین دلیل باور ندارند که دچار بیماری شده و نیاز به درمان دارند.
همین موضوع روند درمان و استفاده از دارو را برای این اشخاص با مشکل روبرو کرده و نیازی به استفاده از آن نمی بینند.

بیشتر بدانید : اختلال شخصیت اسکیزوئید

علت بروز بیماری اسکیزوفرنی چیست؟

اسکیزوفرنی زمانی بروز پیدا می کند که عوامل ژنتیکی و محیطی خاص و مربوط به این بیماری با یکدیگر ترکیب شوند. در واقع یکسی از عوامل در پیشرفت اسکیزوفرنی نقش دارند که به بررسی هر کدام از آنها می پردازیم :

وراثت و ژنتیک : احتمال ایجاد اسکیزوفرنی در افرادی که سابقه خانوادگی این بیماری را ندارند، 1 درصد است. اما اگر بیماری در یکی از والدین تشخیص داده شود، احتمال آن افزایش می یابد.

برهم خوردن تعادل شیمیایی مغز : اسکیزوفرنی زمانی ایجاد می شود که عدم تعادل در انتقال دهنده های عصبی دوپامین و سروتونین ایجاد شود.

فاکتورهای محیط : عواملی خطر احتمال به اسکیزوفرنی را افزایش می دهد که از جمله آنها :
عفونت های ویروسی
ضربه در هنگام تولد نوزاد
سو تغذیه مادر قبل از تولد
آسیب های روحی ناشی از عوامل روانی و اجتماعی

مصرف برخی داروهای خاص : در تحقیقات صورت گرفته در سال 2017، افرادی که از گیاه شاهدانه استفاده کرده اند احتمال بروز اسکیزوفرنی در آنها بیشتر شده بود، اما برخی نیز بر این باورند که افرادی که به اسکیزوفرنی مبتلا می شوند تمایل استفاده به شاهدانه دارند.

روش های درمانی اسکیزوفرنی چگونه است؟

با وجود اینکه این بیماری مادام العمر می باشد، اما روش های درمانی موثری نیز برای جلوگیری از عود بیماری وجود دارد که از تشدید و بستری شدن در بیمارستان جلوگیری می کند. البته بهترین روش درمانی توسط پزشک مشخص شده، اما با این حال از روش های زیر بطور معمول استفاده می شود :

استفاده از داروهای ضد روان پریشی : داروهای تزریقی در این زمینه نیز وجود داشته که فرد گاهی نیاز به استفاده روزمره از آن ندارد و می تواند بسته به نوع دارو و شدت بیماری در فواصل سه ماهه نیز مصرف نماید.

مراقبت های ویژه : این روش ترکیبی از روش های دارویی، خدمات آموزشی و حمایت و مشارکت خانواده می باشد که با ادغام آنها نتیجه مطلوب تری حاصل می شود.

مشاوره گرفتن و کمک از روانشناس : در این روش فرد می تواند مهارت های لازم برای مقابله با بیماری را پیدا کرده و هدف زندگی خود را دنبال کرده تا از پیشرفت بیماری جلوگیری نماید.