به چه کسی خودشیفته می گویند؟

خودشیفته بودن و یا خودشیفتگی باعث شده تا افرادی که با این نوع اشخاص در ارتباط می باشند، از میزان آسیب زیادی در مواجه با آنها برخوردار باشند. چرا که این افراد معمولا خود را برتر و بهتر از دیگران دانسته و همواره در تلاش برای به خدمت گرفتن اشخاص برای برآورده کردن نیازهایشان می باشند. در واقع افراد خودشیفته بر این باورند که از سایرین برتر بوده و دیگران باید آنها را ستایش کنند.

همچنین افراد خودشیفته حاضرند تا به هر قیمتی خود را در مرکز توجه دیگران قرار دهند و در این راه سعی می کنند تا به هر طریقی از ویژگی ها، دستاوردها و موفقیت های خود در جمع ها صحبت کنند. برای این افراد ناراحتی دیگران اهمیت زیادی نداشته و تنها مهم است که خودشان و نیازهایشان برطرف شود. آنها خود را رهبران طبیعی و ذاتی دانسته و در راه رهبری خود به نظرات دیگران توجهی نمی کنند. این افراد خود را آگاه تر و برتر از دیگران دانسته و به نظرات آنها اهمیتی نمی دهند.

خودشیفتگی چیست و چه افرادی را خودشیفته می گویند؟

همانطور که پیش تر به یکسری از ویژگی های افراد خودشیفته اشاره کردیم، آنها بطور کلی افرادی هستند که به ستایش خود پرداخته و خودخواه می باشند. این اشخاص در خود ستایی خود افراط داشته و بصورت متکبرانه ای با دیگران برخورد کرده و به آنها اهمیتی نمی دهند.

در روانشناسی به خودشیفتگی، نارسیسم گفته می شود و این افراد دارای عشق بی اندازه نسبت به خود می باشند. در حالت افراطی این موضوع یک اختلال در روانشناسی محسوب شده که معمولا درمان این افراد سخت می باشد، چرا که آنها اعتقادی به درمان نداشته و اصلا مشکلی را در خود نمی بینند که نیاز به درمان داشته باشند. به همین دلیل معمولا، افراد دارای اختلال خودشیفتگی برای درمان خود اقدامی نکرده و اطرافیان آنها هستند که برای کمک گرفتن از روانشناس و به دلیل آسیب هایی که از سمت این افراد می بینند، به پیش درمانگر مراجعه می کنند.

خودشیفتگی در دسته اختلالات شخصیتی قرار داشته که فرد در این حالت خود را منحصر به فرد و برتر از دیگران دانسته و فردی مهم و مشهور می داند. این افراد تصور می کنند که قادر به انجام هر کاری بوده و در این راه درد و ناراحتی دیگران برایشان اهمیتی ندارد. معمولا هدفشان از برقراری ارتباط با دیگران، دریافت توجه و تحسین کردن می باشد. این افراد در شکل افراطی و اختلال، عاشق قدرت، شهرت و ثروت بوده و برای این کار دست به هر راهی می زنند. این اشخاص در دنیای خیالی خود افراد مشهوری می باشند که دیگران باید به آنها احترام بگذارند. خود را بسیار مهم و بزرگ تر از دیگران دانسته و افراد خودشیفته نسبت به دیگران همدلی ندارند.

بیشتر بدانید : مشاوره درمان اختلال شخصیت خود شیفته

علت ایجاد خودشیفتگی در افراد چه می باشد؟

علت بروز خودشیفتگی به دوران کودکی فرد مربوط بوده و دو احتمال در این زمینه وجود دارد :

1. افرادی که دارای والدینی بوده اند که آنها را نادیده گرفته، به موفقیت های کودک اهمیتی نداده، دستاوردهای او را توجه نداشته و یا کارهای کودک را کوچک می شمردند. در چنین حالتی ذهن کودک بصورت ناخود آگاه تصمیم می گیرد، در شرایطی که والدین به او توجهی ندارند و این حس را از محیط دریافت نمی کند، این توجه و تحسین را خودش به خودش داده و در بزرگسالی از این روش برای بقا و حفاظت از خود استفاده می کند.

2. کودکانی که مرکز توجه بوده و پیام خاص بودن را از سمت والدین و اطرافیان دریافت نموده اند و اغلب کودکان تک فرزند در معرض این اختلال بوده و به دلیل اینکه همواره نیازهای آنها توسط دیگران برطرف شده است، بر این باور بوده که دیگران مسئول بر آورده کردن نیازها و خواسته های او می باشند.

همچنین ممکن است کودک دارای والدین خودشیفته بوده و این موضوع بصورت یک باور در ذهن کودک شکل گرفته است. وجود جامعه های امروزی نیز در بیشتر شدن این اختلال موثر می باشد و از آنجایی که جوامع به سمت فرد گرا بودن و سلبریتی محور بودن پیش می رود، افراد دارای پیش زمینه خودشیفتگی، سعی در بهتر و ایده آل تر نشان دادن خود از دیگران دارند و این موضوع منجر به افزایش این اختلال می شود.

بیشتر بدانید : مشکلات زندگی با افراد دارای اختلال شخصیت

ویژگی های افراد دارای خودشیفتگی چیست؟

این افراد به ظاهر دارای اعتماد به نفس بالایی می باشند که البته این اعتماد به نفس از نوع کاذب بوده و در واقعیت آنها از میزان اعتماد به نفس پایینی برخوردار می باشند. آنها در واقع برخلاف چیزی که نشان می دهند، خود را دوست نداشته و از شخصیت خود راضی نمی باشند.
این افراد بیشتر مستعد افسردگی می باشند، به ویژه در زمان میان سالی که زیبایی و جوانی آنها رو به افول است. در واقع رضایت این افراد از خودشان بسته به تحسین دیگران داشته و در زمانی که تحسین دیگران را دریافت نمی کنند، احساس ناکافی بودن کرده و نا امید می شوند.

طرد شدن از سوی دیگران و داشتن مشکلات فردی از جمله فشارهایی است که افراد دارای خودشیفتگی از نظر روانی آن را تحمل کرده و این افراد را در معرض افسردگی قرار می دهد. برای این اشخاص شنیدن دریافت منفی و پاسخ نه از سوی دیگران برایشان بسیار سخت و غیر قابل تحمل می باشد و در واقع بر این باورند که دیگران در خدمت آنها بوده و می توانند بر روی همه نظارت و رهبری کنند.